za-cierpienia

Bardzo dawno nie pisałam, wiele sie nie wydażyło od mojej ostatniej notki. Dziś byłam w szpitalu u bratowej, jest tam okropna atmosfera, cierpiący ludzie, a opieka nawet nie warto mówić. Zero wspóczucia, jakiego kolwiek odruchu człowieczeństwa ze strony lekarzy i pielęgniarek. Ok są wyjątki, ale niestety zbyt mało. Ludzie tam umierają, cierpią z bólu, a ich nawet nie stać na jeden mały uśmiech, dzięki któremu człowiek poczuje sie dobrze pomimo choroby.

Jejku jak ja nie nawidze takiej pogody :(. Dziś ide na basen, a o 20 mam jazdy w końcu :) Cały przyszły tydzień mam zawalony sprawdzianami, ale chyba dam rade, jak przysiąde to bedzie spoko. Jak widze ten śnieg za oknem to robi mi sie smutno wracaja pewne wspomnienia. Ale już nie długo bedzie lepiej. Pokochałam siebie i tym kim jestem, fakt ideałem to ja nigdy nie bede, ale lubie siebia taką jaką jestem. :)

Nie wiem co sie ze mną dzieje, czuje sie taka szczęśliwa. Ale może zacznę od poczatku. Dzis spotkałam sie z Jackiem, było bardzo miło. Jak to on miał zwariowany pomysł, żebyśmy do siebie wrócili. Gdy o tym powiedział poczułam sie bardzo dziwnie. Z jednej strony sie ciesz a z drugiej mam obawy przed tym. Ale raz sie zyje, wole być z osobą którą kocham niż żyć bez niej. Jeżeli mnie zostawi to bede pewna w 100% że to widocznie nie jest to. Ale kocham go i myślę że każda mile spędzona chwila z nim rekompensuje mi cierpienie i jak to Kasia mówi ładuje moje bateryjki :D

P.S przepraszam że długo nie pisałam. 

Niestety znowu zaniedbałam mojego blogaska :( Ale nadrobie to obiecuje :) Dziś nie czuje sie za dobrze brakuje mi wielu osób szczególnie jednej. Jestem z siebie dumna chodze na prawko i zaczeły mi sie jazdy uważajcie na drogach jak bede miała jazdy hehehe :D

Asiu dzieki za podniesienie mnie na duchu jesteś kochana :*

Jacek tesknie za Tobą i za tym co było w Szczyrku :*

wybaczcie ze nie było od pewnego czasu żadnej nowej notki, ale komp mi zastrajkował i musiałam prowadzić z Nim długie negocjacje. Na szczęscie dały dobry skutek, pomijając fakt że męczyłam sie z nim 6 godzin. Uff ale sie napracowywałam :D Walentynki mineły mi bardzo sympatycznie, byłam w miłym towarzystwie i to mi wystarczyło. Choć czesto wracałam myslami do mojej miłości. Nie nawidze świata, bo moge życ tylko miłymi chwilami, których jest mało.